Het park is in zover op honden berekend, dat er met grote regelmaat bakken water staan.
Mojo vond het in het begin erg spannend, vooral omdat alles tegelijkertijd leek te komen.
Toen we binnenkwamen hebben we een driewieler geleend (net als vele anderen), echter dat was niet zo'n succes, omdat dit wagentje zijn voorste wieltje behoorlijk lawaai maakte. Het was het idee om Mojo als hij moe was in de wagen te zetten, echter Mojo wilde hier niet in zitten.
Mojo was al wat op zijn hoede van de kinderwagentjes, toen we bij de brulapen kwamen (jeetje wat kunnen die krijsen), ter hoogte van het treintje, rondom wat rennende en gillende kinderen, en nog een passerende verzorger met een kliko. Hier had Mojo dus echt wel even stress.
Later was hij wel wat relaxter en waren er ook momenten waarop hij duidelijk kon genieten.
Het was wel een erg vermoeiende dag voor Mojo, omdat hij natuurlijk erg veel moest lopen.
Om lang te dragen wordt hij toch echt te zwaar, met zijn ca. 12 kilo, en in de wagen wilde hij helaas niet.
Regelmatig hebben we een pauze ingelast, 2x zelfs een hele lange, om hem even te laten slapen.
Geinteresseerd was hij vooral in de antilopen, de apen, de giraffen en de hyena's. Bij de tijger was hij een beetje bang, en zocht hij steun bij het vrouwtje.
Wat wij noemen aapjes-kijken, was voor sommige apen overduidelijk hondje kijken (helaas geen foto's).
Bij de hyena's zat Mojo even achter de omheining, ertussen was nog een soort van afrastering, echter de hyena's roken hem al en hadden dit lekkere hapje overduidelijk in het vizier (het was dan ook net etenstijd )
Ook bij de beer was Mojo zeker in beeld, die kwam op een gegeven moment naar het raam toe rennen, en sloeg hier keihard tegenaan met zijn voorpoot. Dat was wel even schrikken. De foto hier rechtsonder is van na de klap, je ziet Mojo schrikachtig weglopen, en Tristan staat nog met zijn mond open van verbazing.