De week is begonnen met een hele drukke dag op zaterdag.
Tristan had een voetbalwedstrijd, dus Mojo mocht mee. Het was erg slecht weer met regen en wind, maar gelukkig hadden we de tribune tot onze beschikking, doordat Tristan op het grote veld moest spelen (hij voetbalt al bij de D's). Dus Mojo heeft lekker op schoot liggen slapen. Na afloop nog een bezoekje aan de kantine, aan aandacht geen gebrek.
Daarna gingen we naar de markt. Door de regen was het niet druk, wat helemaal niet erg was voor een eerste bezoek aan de markt. Mojo's neusje werkte op volle toeren. Het kippenkraam vond hij wel erg interessant, bij beide kramen van de dierenspeciaalzaken kreeg hij natuurlijk ook wat lekkers en volop aandacht.
En wat is het toch een heerlijk nieuwsgierig hondje ... ook al draag je hem omdat hij moe is, zijn kopje ligt op je schouder of opgericht, om maar niets te missen.
's Middags moest Tristan worden weggebracht naar zijn vriendinnetje Inez. Het moment was daar om Mojo te laten kennismaken met zijn soortgenoten. Zij hebben namelijk 2 Friese Stabijen, vader Tako en dochter Luna, van 10 en 4 jaar oud. Mede door hen zijn wij overstag gegaan voor de Friese Stabij. Tako snuffelde eerst een aantal keren aan Mojo, maar ging daarna het botje in de tuin verstoppen, dat hij van ons had gekregen. Echter Luna liet Mojo geen moment met rust, ze bleef hem maar achtervolgen. Ook gaf ze hem tussendoor wel eens een waarschuwing, een hapje in de nek (waardoor Mojo moest piepen), wellicht om respect af te dwingen. Daar zijn we maar niet tussengekomen, we hebben wel gezorgd, dat Mojo voldoende kans had om naar binnen te vluchten, indien hij daar behoefte aan had. Mojo zocht dan telkens de veiligheid van het vrouwtje op, om uiteindelijk doodmoe in slaap te vallen.
Van de week diverse ontmoetingen:
- Mojo werd aangevallen worden door een poes, die ineens uit de bosje kwam en bovenop hem vloog.
Hierdoor zit hij nu te grommen, als hij een poes ziet.
- Diverse ontmoetingen met de eenden in het watertje achterin de tuin. We hebben gaas gezet om te voorkomen dat Mojo in het water gaat, echter hij steekt zijn neus er al onder, dus het gaat waarschijnlijk niet lang duren of hij weet te ontsnappen. Vooral nu de eenden hem behoorlijk zitten uit te dagen met hun gekwaak , omdat ze denken dat hij toch niet bij hun kan komen.
- Tijdens het wandelen zijn we een paard tegengekomen. Dat was wel een erg grote hond hoor, Mojo kwam toen wel erg dicht bij me staan, maar alles went.
Zaterdag heeft hij echter een jong vogeltje gevonden in de struiken in onze tuin, dat waarschijnlijk uit het nest was gevallen. Hier was hij mee aan het spelen, zonder dat hij aan de lijn zat. We hebben het vogeltje gelukkig dit keer uit zijn mond kunnen redden. Maar er gaat nog een keer een moment komen ben ik bang, dat een vogeltje tijdens het spel met Mojo de dood vindt.
En ... ze wonnen met 1-0 ! Wat een kabaal. De tribune zal vol met supporters met vuvuzela's, gejuich, geroep en gezang. Ja op deze manier gaat het socialiseren snel. Mojo heeft een paar keer geblaft tegen de vuvuzela, echter verder deed het hem helemaal niets. Ben zo trots op onze kleine mascotte, die iedereen vertederd door tussen de bedrijven door zo lekker in mijn armen te liggen slapen.
Dit mogen we echter nog niet te vaak doen, want je loopt al gauw veel te ver met hem. En hij vind alles zo interessant, dat hij alles echt zelf wil ervaren. Hij geeft zich niet zo gemakkelijk gewonnen, dat je hem mag dragen. Dan spartelt hij behoorlijk tegen. Echter als ik hem dan stevig beetpak, en hem op zachte toon duidelijk maak, dat hij moe is, en lekker moet rusten, dan lukt het op den duur wel.
Indien hij thuis zo opgewonden is, dan leg ik hem gewoon in de bench, en praat even met hem zodat hij uiteindelijk kalmeert en lekker gaat slapen.
s' Avonds sliep hij nog steeds boven in de kleine bench, echter vanaf vrijdag slaapt hij nu al 3 nachten beneden, op zijn eigen plekje. De eerste 2 nachten nog met wat gepiep/geblaf gedurende de eerste 5-10 minuten, echter gisteren viel hij om 23.00 uur als een blok in slaap en hebben we hem niet meer gehoord tot 6.30 uur vanmorgen.
Tussendoor ook al een aantal keren met de fietskar een stukje achter de fiets gereden, voorlopig alleen nog maar op de asfalt-weg, omdat Mojo er nog steeds in gaat zitten of staan, waardoor hij nog onstabiel is. Onder het rijden is hij soms behoorlijk aan het blaffen. Toch gaat hij er gewoon weer in, dus het is niet omdat hij bang is. Op een gegeven moment zal hij vast wel doorkrijgen, dat het een stuk relaxter rijdt als hij lekker gaat liggen.
Alles zo bij elkaar genomen doet onze knapperd het geweldig ! We zijn zo trots op hem.
Op naar weer een nieuwe week !
Nog wat foto's: