Mojo was in de tuin aan het spelen terwijl ik zat te bellen met Harold die aan het werk was.
Ineens hoorde ik Mojo blaffen, dus ging maar even kijken wat hij aan het doen was. Het blaffen kwam vanuit de bossen. Wat ik daar aantrof: Mojo zat gevangen in het net dat we over de rode besjes heen hebben gespannen, zodat de vogels ze niet opeten ; het net zat helemaal rond zijn kopje, pootjes, zijn hele lichaam, achteraf wel grappig om te zien. Gelukkig was hij niet in paniek.
Hij had blijkbaar het volste vertrouwen dat ik hem wel zou kunnen helpen, en bleef vrij rustig zitten, tot ik hem had bevrijd, terwijl ik ondertussen tegen hem praatte.
Hij had mij de dag ervoor besjes zien plukken, en wilde wellicht zelf wel eens bekijken wat er onder dat net zat. Ik was maar alleen, dus heb geen foto gemaakt natuurlijk, ik vond het belangrijker om hem zo snel mogelijk te bevrijden.
Wat een belevenis weer !
Zondag ben ik met Tristan naar het kleine strandje bij de Griete geweest. Daar heeft Mojo zich weer goed vermaakt. Er was een klein jongetje in het water aan het rennen, wie hij steeds weer opzocht.
We waren er zelf nog niet op gekleed om mee het water in te gaan. Misschien iets voor de volgende keer.
Hij vind het in elk geval nog steeds erg leuk aan het strand.
Daarna nog lekker op terras in het zonnetje gezeten.
Het is zo geweldig om in de binnenspiegel dat kopje te zien, dat naar buiten zit te kijken. Als het raampje op een kiertje staat en het dakraam open is, wapperen die haartjes op zijn oortjes zo schattig. Het is ook een schitterend zicht om hem over die achterbank te zien hangen. Wel moedigen we hem altijd aan, om maar lekker te gaan liggen. En dat doet hij ook meestal wel, binnen de minuut.
Mojo was die avond/nacht toch wel een beetje onrustig. Echter ik heb een vermoeden dat het er ook mee te maken had, dat hij moest poepen. Zo ben ik s'nachts tijdens het onweer nog met hem naar buiten geweest. Tegelijkertijd zat er ook een kikker voor de schuifpui, waar Mojo lekker door werd afgeleid van het onweer. Na een kwartiertje in de regen achter de kikker te hebben aangezeten, is hij uiteindelijk braaf gaan slapen.
Maandag (2e pinksteren) met Mojo naar het pinkster-concours wezen kijken. Van de paardjes kijkt hij niet vreemd meer op, echter daar waren ook een paar schapen, daar moest Mojo nog niet veel van hebben hoor.
Dinsdag weer een bezoekje aan de dierenarts gebracht voor de 3e inenting. Mojo weegt nu 7.800 gram.
Dit keer was hij iets drukker, en wat blafferig in de wachtkamer. In de spreekkamer ging het echter weer erg goed. Hier kreeg hij zijn grote cocktail + rabiës, en een wormkuur-tabletje. Allemaal geen probleem hoor, als er koekjes zijn. Ook hebben we een Bravecto tabletje meegenomen, tegen de vlooien en de teken. Dit pilletje heeft hij 2 dagen later ingenomen. Voorlopig zijn we er weer voor een jaar vanaf, op de wormkuur en de Bravecto na natuurlijk, die nog elke 3 maanden moeten.
s' Avonds heeft Mojo zijn vriendje de berner senner weer ontmoet, waarmee hij weer lekker heeft gespeeld.
Donderdag heeft Harold het water schoongemaakt. Wat was dit een feest voor Mojo, lekker de baas helpen. Overal kwam hij het kroos binnen brengen, in de tuinkamer, in de fietskar. Ook heeft hij het balkon van de tuinkamer ontdekt, wat uitkijkt over het water.
Wat lag hij daar toch lekker. Zo kon hij het baasje voor hem (in het water) en het vrouwtje achter hem in haar kantoortje, tegelijkertijd in de gaten houden zonder zijn plek te moeten verlaten.
Nu veel oefenen op blijf. Dat is nog wat moeilijker voor Mojo.
Voor de rest was het een hele rustige week.
In huis heb ik het eindelijk voor elkaar, dat er door Harold een soort traphekje is geplaatst (gewoon een plaat foam). Wij hebben maar een trapje van 8 treden in de kamer, echter telkens wanneer ik even naar boven ga, kost het Mojo erg veel moeite om beneden te blijven. Niet vreemd natuurlijk als je 2 weken boven hebt mogen slapen. Het commando zit en wacht is nog best wel moeilijk, en lukt nog niet altijd.
Hij kwam veel te vaak naar boven rennen. Sinds kort kan hij ook zelfstandig naar beneden lopen.
Ik maakte me gewoon te veel zorgen over zijn heupjes, dat risico wil ik niet nemen.
Wat geeft het ons een rust nu eindelijk die plaat voor de trap staat.
Eerst heeft hij wel geprobeerd er tegenaan te springen, echter nu heeft hij het toch geaccepteerd, en zit of ligt rustig te wachten. Duurt het te lang, dan laat hij zich wel horen.