En wat heerlijk zijn die knuffelmomenten, en dat zijn er veel op een dag, hij komt er ook echt om vragen.
Het is zo'n knuffelkont. Dan komt hij naast je zitten en kijkt hij je aan met van die please-oogjes waarmee hij je vraagt om hem even op te pakken. Zo'n vast moment is er ook altijd na het eten krijgen, alsof hij je wilt bedanken voor het lekkere eten dat hij weer van je heeft gehad.
Wel heel typisch is, dat hij het liefst met mij knuffelt. Ook oma heeft een speciaal plaatsje bij hem.
Tristan zegt al: "Het is een echt mannetje, hij houdt van vrouwen".
Wel moeten we er aan gaan werken om hem eens te leren een moment alleen te zijn; je moet toch ooit eens om een boodschap kunnen. Nu stemmen we nog alles op elkaar af, en lost de een de ander af, echter Mojo loopt het liefst de hele dag achter het vrouwtjes kont aan. Werkt ze in huis, dan is hij in huis, zit ze op kantoor, dan is hij op kantoor. 1-2 x per daag slaapt hij overdag een uurtje in de bench, maar voor het grootste deel van de tijd ligt hij meestal aan mijn voeten of elders in de ruimte waar ik ben, af en toe loopt hij wat rond in de tuin, maar hij zorgt dat hij mij in het vizier houdt. Ziet hij me niet, dan gaat hij me ook echt zoeken, al moet hij daarvoor naar boven, niets houdt hem tegen, hij moet en zal me vinden.
s'Avonds begint Mojo een baldadig uurtje te krijgen. Zo tussen 20 uur en 22 uur heeft hij een uurtje dat hij erg druk is en echt even zijn energie kwijt moet. Er moet dan met hem gespeeld worden, leuke trekspelletjes met veel gegrom, daarnaast rent hij van binnen naar buiten en weer terug, hangt in de boom, rent door zijn tunnel, springt er bovenop, etc.
Hij is al een keer zo hard de kamer binnen komen rennen dat hij met zijn hoofdje tegen de kast aanvloog, een andere keer weer tegen de tafel. Dan piept hij ook echt even, omdat hij zich zeer heeft gedaan.
Ook apporteren (halen-brengen), met soms tussendoor even trekken, maar daarna weer los, doet hij erg graag.
Wat hebben we verder nog gedaan van de week:
Zaterdag hadden we s'middags een voetbaltoernooi van 13 uur tot 17 uur. Mojo gedroeg zich voorbeeldig. Wat een aandacht kreeg hij weer. Toen we net aankwamen zat er gelijk een heel meisjes-team rond hem, van oh en ah, mogen we aaien ? Ook veel volwassenen waren gecharmeerd van ons mooie en vooral lieve hondje. Heel vaak moest ik uitleggen wat voor ras het is, hoe groot hij wordt, waar we hem hebben gehaald. Kortom een goede reclame voor de Friese Stabij !
Soms moest ik hem gewoon even oppakken en doorlopen, anders miste ik de wedstrijd, het lopen schoot niet echt op, overal werden we staande gehouden.
Tijdens de wedstrijden en tussendoor legde Mojo zich onder het bankje waar ik op zat en ging knabbelen op zijn stokje of een lekker dutje doen. Ook het snoep-kraampje vond hij interessant om lekker onder te liggen.
Lekker in de schaduw, en voor iedereen zichtbaar.
Zondagmorgen kwamen we tijdens de wandeling een groep wielrenners tegen van zo'n 30 man, die het niet konden laten om behalve het racen ook nog eens van die brullen te geven, met als resultaat dat Mojo letterlijk in mijn armen sprong. (Gek he, dat er honden zijn die fietsers in de kuiten bijten, ze vragen er verdorie zelf om, door zich zo te gedragen). Wat later kwam er gelukkig een wat kleiner groepje die wel hun mond hielden, waardoor Mojo minder bang was.
Zondagmiddag hebben Harold en ik een strandje bezocht in Terneuzen, waar het laag water was. Ook hier had Mojo het weer geweldig naar zijn zin. Daarna op terras een hapje gegeten.
Thuis oefenen we zelf natuurlijk ook met Mojo.
Tegelijkertijd vond ik het beter om ook Tristan wat met Mojo te laten doen, omdat Mojo al zo veel aan mij hangt. In het begin van de les wilde Mojo ook steeds naar mij toe komen, echter later kon hij zich wel volledig concentreren op Tristan. Grappig om te zien was dat een labradoodle tijdens het komen niet naar zijn vrouwtje toekwam, maar Mojo op kwam zoeken, omdat hij dat steeds al een leuk hondje had gevonden. Ook op andere honden heeft hij blijkbaar al grote aantrekkingskracht.
Mojo doet het erg goed, en pakt de instructies snel op.
Donderdag Hemelvaartdag was een erg drukke dag met vele prikkels:
's Ochtends zijn we even over het paarden-concours gelopen, gewoon tussen de ringen door. Zo heeft hij die grote beesten ook eens van dichtbij gezien, en gek genoeg reageerde hij er nu niet op. De vorige keer toen we tijdens het wandelen een paard tegenkwamen, kwam hij helemaal bij me staan, omdat hij hem zo groot en eng vond, maar nu liepen er zoveel rond, dat het maar gewoon was. Ook het springen had zijn interesse, op zijn gemakje zat hij dit even af te kijken.
Mylo, de jack russel van mijn zus liep daar ook rond, ze kwamen elkaar zowaar even begroeten (met de neuzen tegen elkaar), zonder gegrom of wat dan ook. Mojo liep nu natuurlijk wel aan de lijn, en het was op vreemd terrein voor beiden. Het lijkt of Mylo zich begint te realiseren dat Mojo er gewoon bij hoort, maar dat hij alleen veel moeite heeft met Mojo's nog wat drukke gedrag.
's Middags na zijn slaapje, zijn we naar de plaatselijke Oldtimershow geweest, waar we tussen de mensen-massa door zijn gelopen. Het meest van de tijd heb ik hem gedragen, omdat het door de drukte gewoon bijna niet mogelijk was, om hem te laten lopen. Er waren niet alleen oldtimers, de terrassen zaten vol, aan weerszijden van de straten stonden kraampjes, er stond een kleine carrousel. Ook was er een muziekcorps aanwezig, waar Mojo niet echt op reageerde.
We kwamen ook de dierenarts nog tegen, die mij complimenteerde dat ik het aandurfde om hem mee te nemen. Het is gewoon geweldig voor zijn socialisatie, al deze indrukken, en ik moet zeggen dat er maar 1 moment is geweest dat ik hem even voelde trillen, verder was hij heel rustig.
Vrijdag moest hij echt even bijkomen van de drukke dag en heeft hij veel geslapen.
Tussendoor tijdens een wandelingetje nog een prachtige foto gemaakt.
Oma kwam bij ons thuis oppassen. Het was gelukkig allemaal wel goed gegaan, al had hij nadat we weg waren, wel eerst heel het huis doorzocht, was zelfs een aantal keren naar boven gelopen om te kijken of ik daar niet was, totdat oma hem met een harde Nee, duidelijk had gemaakt dat hij moest stoppen met de trap op te lopen. Daarna had ze hem mee naar buiten genomen en was daar met water en bezem in de weer gegaan, wat voor Mojo een mooie afleiding was. Het terras ziet er ook weer netjes uit ! Bedankt oma !
Daarna was hij zo moe, dat ze hem een uurtje in de bench had gelegd en hij zonder problemen in slaap was gevallen. Wat later een wandelingetje maken was echter niet gelukt. Hij had zich op zijn kont gezet, en was niet vooruit te krijgen.