Ze hadden wel een goed weekend uitgekozen hiervoor, windkracht 7, regen, dus goede vooruitzichten ;).
Een huisje gedeeld met Albertine Tuil, Mojo en haar hond Syb, een wetterhoun.
Ieder afzonderlijk gereden, omdat we het niet aandurfden om de honden samen achterin 1 auto te zetten, voor zo'n grote afstand (315 km). De honden kennen elkaar slechts van jachttraining, wat inmiddels alweer 3 maanden geleden is.
Vorige week wel nog eens een keer met elkaar afgesproken, zodat ze elkaar toch weer een keer hadden ontmoet. We hadden wel dezelfde boot geboekt, de overtocht van 15.00 uur, dus in Harlingen ging onze gezamenlijke reis van start.
Bij het vertrek uit de haven van Harlingen had de boot een aanvaring met de kade, door wind op de kop, waardoor schade. We konden gelukkig doorvaren en bereikten veilig het eiland.
Daar aangekomen tegen 18.00 uur stond de schoonzus van Albertine ons op te wachten om ons naar het bungalowpark De Riesen in Hee te brengen, waar we een geweldig mooi huisje toegewezen kregen dichtbij de receptie en gezamenlijke eet-ruimte cq theorie-lokaal.
Na eerst de honden te hebben uitgelaten in het donker, moesten we ze in het huisje alleen laten, om ons te melden in de gemeenschapsruimte, waar we een voorstelrondje zouden hebben en theorieles.
Dat was wel even spannend. We namen de gok om toch alle deuren open te laten, en ze zelf te laten kiezen waar ze wilden zijn, en ze dus niet op te sluiten in de slaapkamers.
Door een kier van het gordijn hebben we vanaf buiten nog even staan spieken hoe de 2 reuen het samen deden. Syb stond voor het raam, en Mojo zag je gelijk naar de slaapkamer/badkamer gaan om te gaan kijken of ik daar echt niet meer was. Ik vermoed dat hij zich daar heeft neergelegd bij de vertrouwde spulletjes. Toen we na 22.00 uur terugkwamen, waren ze ieder nog aan hun kant van het huisje.
Het was gelukkig prima gegaan, geen gewonden. Het blijft toch altijd spannend met 2 reuen, die nog nooit samen in 1 ruimte hebben gebivakkeerd.
Later die avond en dat weekend moesten we ze nog wel eens uit elkaar halen, omdat het fout dreigde te gaan. Meestal kwam dit dan door eten of een piepspeeltje van Mojo, wat Syb meestal wist te veroveren, en waarmee hij dan liep uit te dagen.
De volgende morgen eerst de honden uitgelaten, daarna moesten we gaan ontbijten en om 09.00 uur was het verzamelen voor de eerste speurles. We gingen hiervoor naar een veld een eindje verder.
We werden verdeeld in 2 groepen van 6 honden en baasjes. Tussen de reuen onderling verliep het nog niet helemaal lekker. Ook Mojo was behoorlijk gestresst en wilde hierdoor die ochtend nog niet echt speuren zoals het moest. We leerden een spoor slepen met pens.
De lunch gebruikten we in ons eigen huisje, waarvoor we s'ochtends een lunchpakket hadden gemaakt.
Na de middag vertrokken we weer om te speuren, dit keer naar het bos.
Voor Mojo en mij was dit een erg zware middag. We werden ingedeeld in een groepje van 4, waarin ook een andere reu zat. Beide honden mochten elkaar vanaf het eerste moment niet echt, dus het was echt steeds blaffen en grommen. En daar sta je dan op een zelfde stukje bos, wat niet vlak was, maar soms aflopend, soms oplopend, niet eenvoudig.
Om beurten moest er iemand een spoor gaan leggen (wederom met pens), een ander het spoor afplakken en de derde moest het spoor lopen, waardoor er meestal 1 a 2 achterbleef om op allevier de honden te letten. Je probeert maar steeds in je hond zijn gezichtsveld te gaan staan, waardoor de honden elkaar niet konden fixeren, om zo het blaffen en grommen te minderen. Dat levert toch behoorlijke stress-situaties op.
Daarnaast mag je je hond bij het speuren niet corrigeren, dus ook dit blaffen/grommen mocht niet worden afgestraft. Na afloop van de middag zat ik er dan ook helemaal doorheen, en zaten de tranen bij mij erg hoog. Wel fijn dat je dan samen met een goede vriendin in een huisje zit, en je alles even door kan praten onder het genot van een glaasje wijn, terwijl de honden een dutje deden. Heel vertrouwd allemaal.
S'avonds nog een gezellig diner gehad met alle andere deelnemers, waarvoor in ieder huisje wat werd klaargemaakt cq opgewarmd. Wat leuke contacten werden gemaakt.
Daarna in het huisje nog gezellig nagetafeld.
De volgende morgen werden weer eerst de honden uitgelaten, en ontbeten, waarna we om 09.00 uur verzamelden om te gaan speuren in de duinen. Ditmaal niet met pens, maar met hertebloed.
Bij het verzamelen verliep het gelukkig al wat relaxter. De honden waren al wat verdraagzamer naar elkaar toe, waarschijnlijk ook doordat de baasjes wat minder gestrest waren. We hadden de dag ervoor toch wel wat tips gekregen hoe hiermee om te gaan, en deze werden dan ook gebruikt.
Mojo en ik kregen zowaar een complimentje omdat ik zo goed bezig was zijn aandacht vast te houden met een vleesje, terwijl er instructie werd gegeven. Daarnaast is de opdracht lange lijn, voet erop en je hond negeren, wanneer de hond blaft en gromt. Wel zorgen dat je in zijn gezichtsveld gaat staan, zodat het fixeren wordt voorkomen. Uiteindelijk zal je hond wel rustiger worden omdat ook jij rustig bent.
We werden ingedeeld in groepjes van 3, echter in onze groep viel er iemand uit vanwege lichamelijke problemen, dus wij bleven samen met Albertine en Syb over. Heerlijk relaxed.
We hebben samen heel wat spoortjes gelegd en gelopen, en hopen dit in de toekomst nog vaker te doen.
Ook de honden waren ondertussen al wat gewend, want wat bleven ze rustig zitten, wanneer ze aan een boom of struik werden vastgelegd, zodat het baasje een spoor kon gaan leggen.
Dit was toch wel het leukste gedeelte van de speurtraining. Een mooie afsluiter van een zwaar weekend.
Vanwege het slechte weer werd de geplande training van die middag afgelast, wel hadden we om 14.30 uur nog een evaluatie, waarna we om 15.00 uur werden opgehaald door de schoonzus van Albertine om ons weer terug naar de haven te brengen, waar we de boot van 15.45 uur hadden.
Om 21.30 uur waren we uiteindelijk weer thuis van een zwaar weekend, waarin we veel geleerd hebben, veel gelachen, leuke mensen leren kennen hebben.
Het speuren krijgt vast een zeker nog een vervolg.